Άλλωστε, ένα από τα πλέον
«καινοτόμα μέτρα» που έχουν πάρει αρκετές τοπικές αρχές είναι η συγκέντρωση των
σκουπιδιών σε παράνομα ΧΑΔΑ ή ανοικτά ΧΥΤΑ και η «διαχείρισή» τους μέσω του
διασκορπισμού από τον αέρα.
Στη
«δράση» τους θα πρέπει να προστεθεί το γεγονός πως έχουν «μεταθέσει» την ευθύνη
για την αποκομιδή των απορριμμάτων από τα οδικά δίκτυα και τους υπαίθριους
χώρους, στις βροχοπτώσεις και τους ισχυρούς ανέμους.
Σε αυτή την τραγική κατάσταση μερίδιο ευθύνης έχουν αναμφίβολα και
οι πολίτες, οι οποίοι όχι μόνο συμβάλλουν στο πρόβλημα, με την ασυνείδητη ρίψη
σκουπιδιών καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου αλλά ταυτόχρονα το ανέχονται,
παραμένοντας αδρανείς θεατές απέναντι στην εξάπλωσή του.
Ένα ακόμη ανησυχητικό στοιχείο είναι πως όλοι οι οργανισμοί,
μεταξύ των οποίων και τα ψάρια, που ελέγχονται, περιέχουν στο στομάχι τους
μικροσκοπικές ίνες πλαστικού, άλλοι σε μικρότερη και άλλοι σε μεγαλύτερη
ποσότητα. Αυτό, ωστόσο, δεν πρέπει να μας αποτρέπει από την κατανάλωση ψαριών,
δεδομένου ότι παραμένει μία από τις πλέον πολύτιμες και θρεπτικές τροφές για τον
άνθρωπο, (ενώ συνήθως το στομάχι όπου περιέχονται οι ίνες πλαστικού δεν
καταναλώνεται).
Αναμφίβολα, τα μικροπλαστικά αποτελούν μία ραγδαία αυξανόμενη
απειλή, χωρίς γεωγραφικά όρια, καθώς η διασπορά αυτών των μικροσκοπικών ινών
αυξάνεται διαρκώς, σε όλους τους ωκεανούς και τις θάλασσες παγκοσμίως.
Η άμεση λήψη μέτρων με πρώτη την απαγόρευση χρήσης πλαστικών θα
ήταν η ιδανική αντιμετώπιση του προβλήματος. Ωστόσο, ρεαλιστικά, ο στόχος αυτός
δεν μπορεί να εφαρμοστεί καθώς προσκρούει σε αντικρουόμενα συμφέροντα.
Μέχρι τότε, όμως, αποτελεί υποχρέωση όλων μας να διαχειριζόμαστε
το πλαστικό ως ένα επικίνδυνο και μη ανακτήσιμο (από την στιγμή που θα
διασπαστεί) υλικό, το οποίο πρέπει να καταλήγει με ασφάλεια στην ανακύκλωση και
σε καμία περίπτωση να μην παραμένει εκτεθειμένο στο περιβάλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου