25 Ιουν 2009

Καύση σκουπιδιών (RDF) στο Αλιβέρι :
Για ποιον χτυπά η καμπάνα ;

Για όλους μας, χτυπάει η καμπάνα. Για τους Αλιβεριώτες, τους Χαλκιδέους τους Ευβοείς όλους τους πολίτες αυτής της χώρας.

Παρά τις εκκλήσεις των κατοίκων της περιοχής...

Παρά την ομόθυμη αντίθεση όλων των φορέων της περιοχής και του νομού...

Παρά την ολική αντίθεση όλων των πολιτικών δυνάμεων του Νομού...

Παρά τις σοβαρές επιφυλάξεις επιστημόνων για μεγάλη επιβάρυνση της περιοχής από καρκινογόνες διοξίνες, φουράνια, υδράργυρο και άλλα βαρέα μέταλλα...

Παρά το γεγονός ότι η περιοχή του Αλιβερίου είναι από τις πιο επιβαρυμένες περιβαλλοντικά περιοχές του νομού...

Το αρμόδιο υπουργείο (ΥΠΕΧΩΔΕ) έδωσε τελικά άδεια στην LAFARGE (ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ) να κάψει τα σκουπίδια της Αττικής (RDF) στους φούρνους του εργοστασίου στο Αλιβέρι.

Γιατί το έκαναν αυτό στην αρχή του καλοκαιριού ;

Γιατί νομίζουν ότι η περίοδος –τα γνωστά μπάνια του λαού- προσφέρεται ώστε να περάσει χωρίς καμιά αντίδραση των πολιτών σ’αυτή την απόφαση.

Όμως κάνουν λάθος. Γιατί ξέχασαν γρήγορα ότι μετά τις κινητοποιήσεις στο Αλιβέρι και τη μεγάλη αντίθεση των πολιτών ανεξάρτητα των πολιτικών τους επιλογών, πολύ πρόσφατα, υποχρεώθηκε το Υπουργείο Ανάπτυξης να πάρει πίσω την απόφαση για τη λιθανθρακική μονάδα και έτσι ματαιώθηκε συνολικά η εισαγωγή του λιθάνθρακα στο ενεργειακό μίγμα της χώρας.

Οι πολίτες της περιοχής Αλιβερίου ανεξάρτητα τι ψήφισαν ή δεν ψήφισαν στις ευρωεκλογές, είναι αντίθετοι στην απόφαση αυτή και τη Δευτέρα 29 Ιουνίου στις 7.30 μ.μ. θα βρίσκονται στο Εργατικό Κέντρο Αλιβερίου για να πουν ένα μεγάλο ΟΧΙ στην καύση των σκουπιδιών, θα πουν ένα μεγάλο ΟΧΙ στον καρκίνο.

Καλούνται όλοι οι περιβαλλοντικοί φορείς, οι σύλλογοι και οι κινήσεις πολιτών να στείλουν εκπροσώπους τους στην μεγάλη συνάντηση στο Αλιβέρι κατά της καύσης των σκουπιδιών.

Όπως σταματήσαμε το λιθάνθρακα έτσι θα σταματήσουμε και την καύση των σκουπιδιών.

ΟΛΟΙ στη συγκέντρωση στο Αλιβέρι τη Δευτέρα 29 Ιουνίου στις 7.30 μ.μ. στο Εργατικό Κέντρο Αλιβερίου


Ενεργοί πολίτες Εύβοιας

Χαλκίδα 25-6-2009

--
ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΕΥΒΟΙΑΣ
energoipolitesevias@gmail.com
http://energoipolitesevias.blogspot.com διαβάστε περισσότερα...

22 Ιουν 2009

Φωτιά σε παράνομη χωματερή στον Αλιάκμονα

(το κείμενο είναι της Οικολογικής Ομάδας Βέροιας)
Ακόμη μια φορά, πήρε φωτιά παράνομη χωματερή, πενήντα μέτρα από την κοίτη του ποταμού Αλιάκμονα και ένα χιλιόμετρο από τον ταμιευτήρα νερού που υδρεύεται η Θεσσαλονίκη.. Είναι ο παλαιός παράνομος χώρος απόσυρσης φρούτων (ΑΣΕΔΑΠΟ), στο ΔΔ Μέσης του Δήμου Βέροιας.
Σε έκταση πολλών δεκάδων στρεμμάτων, κάηκαν μεγάλες ποσότητες πλαστικού, απορρίμματα βιομηχανικά, τα οποία διάφοροι πετάνε στην συγκεκριμένη περιοχή. Το μαύρο τοξικό νέφος, έφτασε μέχρι και τον Θερμαϊκό κόλπο. Οχήματα της πυροσβεστικής και σκαπτικό μηχάνημα, προσπαθούσαν να σταματήσουν την φωτιά, επί πολλές ώρες, η οποία άρχισε νωρίς το απόγευμα του Σαββάτου. Τώρα, 2.30 μετά τα μεσάνυχτα Κυριακής, καπνοί συνεχίζουν να βγαίνουν από την περιοχή.
Η πλήρως ασύδοτη κατάσταση στον Νομό Ημαθίας, σε ότι αφορά τα απορρίμματα, συνεχίζει να υφίσταται χωρίς να επεμβαίνει ουδείς, με ανυπολόγιστο κόστος στην υγεία των πολιτών.
Προφανώς, η Πυροσβεστική υπηρεσία θα διενεργήσει ανάκριση, ίσως κάποιο εισαγγελικό ενδιαφέρον, αλλά όλα μέχρις εκεί. Να θυμίσουμε ότι το 2008, πέντε φορές κάηκε ο παράνομος και μεγαλύτερος σκουπιδότοπος του Νομού Ημαθίας που βρίσκεται μέσα στην κοίτη του Αλιάκμονα και κανείς μέχρι και σήμερα, δεν λογοδότησε σε κανέναν.
(Στις φωτογραφίες, φαίνεται πως ήταν ο χώρος δεκάδων στρεμμάτων, στις 27 Ιουλίου 2008). διαβάστε περισσότερα...

16 Ιουν 2009

Με ποια κριτήρια πρέπει να χωροθετούνται
οι ΧΥΤΑ ή οι ΧΥΤΥ σε κάποια περιοχή

του ΓΙΑΝΝΗ ΖΗΣΗ
Εκπρόσωπος της ΜΚΟ ΣΟΛΩΝ
Μέλος του ΔΙΚΤΥΟΥ ΣΠΕΡΧΕΙΟΣ.NET

Η Ελλάδα έχει αναδείξει, την τελευταία δεκαετία, το ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων, ως ένα από τα μεγάλα της θέματα, τόσο μέσα από τις τοπικές κοινωνίες όσο και μέσα και από τις αναγκαίες συμμορφωτικές κοινωνικές πολιτικές που έχει δεσμευτεί να υιοθετήσει στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ένα από τα μείζονα ζητήματα σε αυτή την μεγάλη ατζέντα της διαχείρισης των απορριμμάτων, είναι η επιλογή του τόπου εγκατάστασης των ΧΥΤΑ (Χώροι Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων) ή ΧΥΤΥ (Χώροι Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων).

Σε αυτό το σημείο «σηκώνονται οι μαύρες σημαίες» και γίνονται διαπραγματεύσεις και επιλογές κάτω από την σκιά του πολιτικού κόστους. Κάθε μέρα αποτελεί ευκαιρία και πρόκληση για την εκκίνηση μιας διαδικασίας πληρέστερου κοινωνικού διαλόγου και νηφάλιων τοποθετήσεων.

Η νηφαλιότητα δεν μειώνει την αγωνιστικότητα, κάνει όμως την όλη διαδικασία της διερεύνησης της καταλληλότερης τοποθεσίας για ΧΥΤΑ η ΧΥΤΥ, πιο τεκμηριωμένη, πιο αμερόληπτη και πιο δίκαιη. Η νηφαλιότητα επίσης δεν μειώνει την αίσθηση της δικαιοσύνης.

Η αρχή της δίκαιης κατανομής βαρών, είναι απαιτητική και διεκδικητική, γιατί είναι φανερό πώς οι μητροπολιτικοί πχ δήμοι θα ήθελαν να απωθήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τους ΧΥΤΑ από την περιοχή τους. Γίνεται αναφορά στους ΧΥΤΑ και όχι στους στους ΧΥΤΥ, γιατί δεν βλέπουμε να γίνονται σύντομα στην Ελλάδα τέτοιοι. Αυτό το αναφέρουμε καθώς η ανακύκλωση στην χώρα μας, μέχρι στιγμής, δεν έχει προχωρήσει ικανοποιητικά, ώστε να μπορούμε να μιλάμε για την διαχείριση του υπολείμματος που προκύπτει από την διαδικασία ανακύκλωσης του απορρίμματος.

Σε γενικές γραμμές θα μπορούσαμε να πούμε ότι σε κάθε διαπραγμάτευση που γίνεται με στόχο τον ορισμό της πιο κατάλληλης τοποθεσίας για ΧΥΤΑ - ΧΥΤΥ, σε μια περιοχή, οι κεντρικοί δήμοι, λόγω της μεγαλύτερης πολιτικής και οικονομικής τους βαρύτητας, που τους προσφέρει αναπόφευκτα το μεγεθός τους, διαπραγματεύονται εκ των πραγμάτων με άνισους όρους απέναντι σε άλλους πολύ μικρότερους δήμους. Εδώ, έχουμε να κάνουμε με άλλη μια περίπτωση που απαιτεί την έμπρακτη άσκηση μιας δίκαιης κατανομής των επιβαρύνσεων σε μια περιοχή. Είναι ζητούμενο πάντα η δίκαιη επιστημονικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά κατανομή αυτών των επιβαρύνσεων, οι οποίοι δεν σταματούν στο ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων.

Για μια δίκαιη και αντικειμενική χωροθέτηση

Οι τόποι των ΧΥΤΑ - ΧΥΤΥ θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν εγγύτερα στον τόπο παραγωγής τους, όχι ακριβώς βέβαια μέσα στην πόλη, αλλά και όσο το δυνατόν αβλαβέστερα για το περιβάλλον, καθώς η άποψη ότι το περιβάλλον αποτελεί τον σκουπιδοτενεκέ μας έχει θεωρηθεί ως λανθασμένη από κάθε άποψη. Επίσης, θα πρέπει να ληφθούν υπόψη κοινωνικά και περιβαλλοντικά δίκαια κριτήρια όπως αυτά που αφορούν την ελαχιστοποίηση της διαδρομής των απορριμματοφόρων, την καλύτερη διεκπεραίωση των επιλεκτικών και ανακυκλωτικών διαδικασιών, την αξιοποίηση του υπολείμματος ή της απορριμματικής μάζας, την ελαχιστοποίηση της κοινωνικής και περιβαλλοντικής επιβάρυνσης γενικότερα.

Για να το εξειδικεύσουμε αυτό, σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να μιλάμε για μια επιλογή η οποία θα πρέπει να είναι αντικειμενικά και επιστημονικά προσδιορισμένη. Σε κάθε περίπτωση κράτους δικαίου, που εφαρμόζεται το γράμμα και το πνεύμα του συντάγματός του, οι όποιες αποφάσεις λαμβάνονται, δεν επηρεάζονται από πολιτικές σκοπιμότητες, που «υποδεικνύουν» στους αρμόδιους επιστημονικούς μελετητές τα συμπεράσματα στα οποία οφείλει να κατασταλάξει η μελέτη τους.

Υπάρχουν επίσης μια σειρά περιβαλλοντικών κριτηρίων που αφορούν τον υδροφόρο ορίζοντα. Ειδικά μάλιστα όταν στην υποψήφια περιοχή χωροθέτησης υπάρχουν ιαματικές πηγές ή ένας υδροφόρος ορίζοντας που επηρεάζει πολύ τις καλλιέργειες ή την ποιότητα του πόσιμου νερού, τότε το κριτήριο αυτό αποκτά πολλαπλάσια βαρύτητα. Σίγουρα θα πρέπει να στραφούμε και στα κριτήρια που σχετίζονται με την ασφάλεια απέναντι σε αυτό το είδος της εγκατάστασης και στην ποιότητα κατασκευής της.

Πρέπει να εκτιμήσουμε δεδομένα που συνδέονται με τις περιοχές natura, με την βιοποικιλότητα κλπ Ταυτόχρονα όμως πρέπει να εκτιμήσουμε ζητήματα κοινωνικά, να εκτιμήσουμε στρατηγικά τον σχεδιασμό της τοπικής ανάπτυξης αλλά πάνω από όλα τα κριτήρια μας πρέπει να ‘ναι περιβαλλοντικά δίκαια.

Αντισταθμιστικό Περιβαλλοντικό Ταμείο

Έτσι, σε περίπτωση που μια αντικειμενική επιλογή ορίσει τον ΧΥΤΑ - ΧΥΤΥ μιας περιοχής σε έναν δήμο ο οποίος δεν παράγει σημαντικό όγκο σκουπιδιών, σ' αυτή την περίπτωση θα πρέπει να υπάρξει δικαιοσύνη τόσο κοινωνικά όσο και περιβαλλοντικά, θεσπίζοντας επίσης, ένα ανταποδοτικό περιβαλλοντικό ταμείο, για αυτόν τον δήμο.

Οι πόροι αυτού του ταμείου, θα κατευθύνονται σε δραστηριότητες αποκατάστασης της διατάραξης του περιβαλλοντικού ισοζυγίου συνυπολογίζοντας τόσο το περιβαλλοντικό όσο και το κοινωνικό κόστος του συγκοινωνιακού φόρτου των απορριμματοφόρων και των απορριμμάτων. Με άλλα λόγια, σε μια τέτοια περίπτωση, ένας τέτοιος ο δήμος πρέπει να υποστηριχθεί με πολύ γενναία αντισταθμιστικά από τους μητροπολιτικούς και υπόλοιπους δήμους.

Από την άλλη, η τοπική κοινωνία είναι ανάγκη να διεκδικήσει οργανωμένα και συστηματικά την εξασφάλιση των καλύτερων κοινωνικών και περιβαλλοντικών όρων και την περιφρούρηση της εφαρμογής τους. Αποτελεί καταγεγραμμένη ανάγκη, η διεκδίκηση μιας συνεπούς λειτουργίας του ανταποδοτικού περιβαλλοντικού ταμείου, εξασφαλίζοντας ότι οι πόροι του δεν θα καταλήγουν σε πεζοδρόμια πλατείες κλπ δηλαδή σε άσχετα με τον σκοπό του ταμείου αυτού έργα.

Να εξασφαλιστεί δηλαδή ότι οι πόροι θα κατευθύνονται στην προστασία και στην αναβάθμιση της ποιότητας του περιβάλλοντος και στην μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος.

Ολοκληρωμένη διαχείριση απορριμμάτων

Βέβαια, όλο αυτό, απαιτεί μια διαφορετική και πιο θετική προσέγγιση από την Αυτοδιοίκηση, μακριά από την μέχρι τώρα τακτική της αποσπασματικής παρέμβασης που γίνεται κάτω από την απειλή επιβολής προστίμων από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ή την αδυναμία διαχείρισης των κακών πρακτικών ορισμένων πολιτών η επαγγελματιών. Προϋποθέτει επίσης μια Αυτοδιοίκηση που να διαλέγεται με ευθύτητα με τις τοπικές κοινωνίες και τους άλλους δήμους, που να μην φοβάται το πολιτικό κόστος.

Αποτελεί επίσης άμεση ανάγκη να σταματήσουν οι «μαύρες σημαίες» από κοινωνίες που οι ίδιες έχουν την πρακτική να απορρίπτουν τα απορρίμματά τους όπου διευκολύνονται μη σεβόμενες το περιβάλλον, ένα φαινόμενο το οποίο ζούμε πανελλαδικά.

Πάντως το κυριότερο και μεγαλύτερο ζήτημα δεν είναι τόσο η εγκατάσταση αλλά τι θα εγκατασταθεί, δηλαδή αν θα εγκατασταθεί ΧΥΤΑ ή ΧΥΤΥ. Το κακό είναι ότι τελικά ούτε ΧΥΤΑ έχουμε στην Ελλάδα, έχουμε ΧΑΔΑ (Χώρους Ανεξέλεγκτης Διάθεσης Απορριμμάτων)! Το ζήτημά μας πρακτικά είναι πότε θα φτάσουμε ως χώρα να λειτουργήσουμε ΧΥΤΥ, γιατί αυτό σημαίνει ότι θα έχουμε επιτέλους καταφέρει πολύ μεγάλες αναπροσαρμογές στη μέχρι σήμερα στάση της πλειοψηφίας των πολιτών. Αυτό σημαίνει επίσης, την αποτελεσματική λειτουργία κατάλληλων ΚΔΑ (Κέντρων Διαλογής Απορριμμάτων) οι οποίοι σήμερα χάνουν την μισή ανακυκλούμενη ύλη εξαιτίας ανεπάρκειας εργατικού προσωπικού ή τεχνολογικής υποστήριξης.

Πρέπει να πάμε σε ολοκληρωμένη λύση για τα ζητήματα που αφορούν την διαχείριση των απορριμμάτων, την ανάκτηση και την ανακύκλωση και να αναζητήσουμε καλές πρακτικές. Εάν πάμε σε αυτή την ολοκληρωμένη διαχείριση, σχεδόν αυτόματα θα εκμηδενίσουμε το κοινωνικό και περιβαλλοντικό κόστος εξυγιαίνοντας τις διαδικασίες επιλογής ΧΥΤΑ ΧΥΤΥ από το πολιτικό κόστος, οδηγούμενοι σε δίκαιες κοινωνικά και περιβαλλοντικά λύσεις.

11 Ιουνίου 2009

Πηγή: www.solon.org.gr
info@solon.org.gr διαβάστε περισσότερα...

14 Ιουν 2009

Ελλάδα, η υπανάπτυκτη της ανακύκλωσης

Αλλού χρησιμοποιούν απορρρίμματα ακόμη και για παραγωγή ενέργειας, εδώ βρισκόμαστε ακόμη στον αστερισμό των χωματερών

ΕΦΗΜΕΡ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 14.6.2009
Της Εφης Χατζηιωαννιδου

Στην κατηγορία των υπανάπτυκτων χωρών κατατάσσεται η χώρα μας, αναφορικά με τη διαχείριση των απορριμμάτων της, με τις εκατοντάδες παράνομες χωματερές, τα νέα επαπειλούμενα πρόστιμα της Ε.Ε., και τους τοπικούς πολέμους για τους χώρους διάθεσης απορριμμάτων. Τι γίνεται διεθνώς; Στη Βραζιλία της φτώχειας η ανεξέλεγκτη διάθεση απορριμμάτων έχει μειωθεί κατά 50%. Στις ΗΠΑ, η ταφή σκουπιδιών υπερτερεί, αλλά οι βιοαντιδραστήρες που μεγιστοποιούν την παραγωγή μεθανίου αξιοποιούν με τον καλύτερο τρόπο τα απορρίμματα. Στην Ιαπωνία, η καύση και η θερμική επεξεργασία απορροφούν το 90% των σκουπιδιών. Στην Αυστραλία η καύση απαγορεύεται από το Σύνταγμα και η ανακύκλωση κυριαρχεί. Στην Ευρώπη, οκτώ εκατομμύρια νοικοκυριά τροφοδοτούνται με ρεύμα και 14 εκατομμύρια νοικοκυριά με θερμότητα από τις 440 μονάδες καύσης που παράγουν ηλεκτρική και θερμική ενέργεια (ενέργεια που παράγεται από την επεξεργασία 60 εκατομμυρίων τόνων απορριμμάτων).

Στη Λατινική Αμερική η ανακύκλωση προωθείται από συνεταιρισμούς αλλά και από ρακοσυλλέκτες που ζουν στην κυριολεξία από αυτό.

Σε αυτή τη... «δύσοσμη» –πλην χρυσοφόρο– περιήγηση ανά τον κόσμο μας ξεναγεί ο κ. Αντώνης Μαυρόπουλος, ένας Ελληνας στην προεδρία της Επιστημονικής Επιτροπής της Διεθνούς Ενωσης για τη Διαχείριση των Στερεών Αποβλήτων (ISWA: International Solid Waste Association), μιας μη Κυβερνητικής Οργάνωσης που στελεχώνεται από επίλεκτα μέλη (καθηγητές ανώτατων ιδρυμάτων στην πλειοψηφία τους αλλά και ειδικούς στα θέματα διαχείρισης απορριμμάτων) από 50 χώρες του κόσμου. Είναι η οργάνωση που συμμετέχει σε όλες τις μεγάλες διαβουλεύσεις για τα θέματα των απορριμμάτων τόσο στην Ευρωπαϊκή Ενωση όσο και στην Παγκόσμια Τράπεζα

Συνδυασμός μεθόδων

Από την πολύωρη κουβέντα με τον κ. Μαυρόπουλο, χημικό μηχανικό, γίνεται αντιληπτό ότι στις περισσότερες χώρες του κόσμου το πρόβλημα της διαχείρισης απορριμμάτων έχει λυθεί με συνδυασμό μεθόδων και τεχνολογιών – κανένα σύστημα από μόνο του δεν έχει κριθεί αρκετό για μια αποτελεσματική διαχείριση. Αλλά και κανένα απολύτως σύστημα στις προηγμένες χώρες δεν θεωρείται αποδοτικό αν δεν στηρίζεται με σοβαρότητα στην ανακύκλωση.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της EUROSTAT (2007) μόνο το 19% των απορριμμάτων της Ευρώπης οδηγείται σε καύση, ενώ το 41% οδεύει σε Χώρους Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων (ΧΥΤΑ) και το 40% ανακυκλώνεται είτε με διαλογή στην πηγή είτε με μηχανική βιολογική επεξεργασία.

«Η καύση - ενεργειακή αξιοποίηση των απορριμμάτων» λέει στην «Κ» ο κ. Μαυρόπουλος «είναι αναπόσπαστο τμήμα του ευρωπαϊκού κεκτημένου στη διαχείριση των στερεών αποβλήτων, ωστόσο δεν στοιχειοθετεί και τον κανόνα παρά το γεγονός ότι λειτουργούν 440 μονάδες που παράγουν ηλεκτρική και θερμική ενέργεια, επεξεργαζόμενες 60 εκατομμύρια τόνους απορρίμματα. Οι μονάδες αυτές τροφοδοτούν σχεδόν οκτώ εκατομμύρια νοικοκυριά με ρεύμα και σχεδόν 14 εκατομμύρια νοικοκυριά με θερμότητα. Η πλειονότητα των μονάδων αυτών βρίσκεται στις Σκανδιναβικές χώρες (80), τη Γαλλία (128), τη Γερμανία (66) και την Ελβετία (29)».

Η διαμάχη για την καύση

Τι πιστεύει ο ίδιος για την καύση; «Είναι μέρος της λύσης, λέει, για τις περισσότερες ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις, αλλά δεν είναι η μαγική λύση και δεν πρέπει να παρουσιάζεται ως φάρμακο διά πάσαν νόσο. Αντίθετα, με βάση το ευρωπαϊκό κεκτημένο, η ενεργειακή αξιοποίηση είναι αποδεκτή μόνο όταν έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια επαναχρησιμοποίησης, ανακύκλωσης και ανάκτησης υλικών, για τα υπολείμματα. Γι’ αυτό άλλωστε και η συντριπτική πλειονότητα των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων εφαρμόζει σχέδια ολοκληρωμένης διαχείρισης, που συνδυάζουν πάντα και με αυστηρότητα την ανακύκλωση, τη μηχανική - βιολογική επεξεργασία και στο τέλος θερμική επεξεργασία με ανάκτηση ενέργειας». Ο ίδιος υποστηρίζει ότι «η διαμάχη μεταξύ υποστηρικτών και εχθρών της καύσης, όταν δεν κρύβει επιχειρηματικά συμφέροντα, είναι επιστημονικά ξεπερασμένη και μονοδιάστατη. Και κυρίως εμποδίζει να κατανοηθεί ότι το κυρίως θέμα δεν είναι τι θα κάνουμε τα υπολείμματα, αλλά πώς θα τα μειώσουμε δραστικά».

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ISWA, το 75% των φυσικών πόρων, παγκοσμίως, κατευθύνεται στις μεγαλουπόλεις, που κατέχουν μόλις το 2,5% της γήινης επιφάνειας και το 80% αυτών των πόρων γίνονται απόβλητα! «Πρόκειται για έμφραγμα στη ροή των φυσικών πόρων» λέει στην «Κ» ο κ. Αντ. Μαυρόπουλος «και οι μονάδες επεξεργασίας των σκουπιδιών είναι τα μηχανήματα της “εντατικής” που κρατάνε τις πόλεις ζωντανές για να μην πνιγούν από τα απόβλητα που παράγουν. Αυτές οι μηχανές όμως διασώζουν και ό,τι είναι εφικτό από την ενέργεια που περιέχεται στα σκουπίδια. Η ανακύκλωση από μόνη της, ακόμα και στις πιο πετυχημένες εφαρμογές της –όπου εκτρέπεται το 30% του όγκου των αποβλήτων– αδυνατεί να σταματήσει το “έμφραγμα” γιατί ο ρυθμός που αυξάνεται η παραγωγή αποβλήτων είναι πολύ μεγαλύτερος από το ρυθμό αύξησης της ανακύκλωσης. Γιατί ο καταιγισμός διαφήμισης που οδηγεί σε υπερκατανάλωση είναι απείρως ισχυρότερος από τις καμπάνιες ανακύκλωσης». Το παράδειγμα της Βιέννης είναι αποκαλυπτικό. Χρειάστηκαν 30 έτη συστηματικών προσπαθειών στην ανακύκλωση για να γίνει εφικτή η εκτροπή σχεδόν 320.000 τόνων απορριμμάτων ανά έτος.

Να αλλάξουν τα δημοτικά τέλη

Δεν λέμε κάτι καινούργιο όταν υποστηρίζουμε ότι «όποιος πληρώνει» έχει καλύτερη διαχείριση των απορριμμάτων του. Η Βιέννη, το Αμστερνταμ, η Στοκχόλμη, η Βαρκελώνη, το Μιλάνο έχουν επενδύσει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ σε υποδομές. Και συνεχίζουν να «επενδύουν» υψηλά ποσά ετησίως για την ελαχιστοποίηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων.

Η σύγκριση με την Ελλάδα είναι αναπόφευκτη. Στις περισσότερες περιοχές της χώρας, όπου υπάρχουν ΧΥΤΑ, οι κάτοικοι πληρώνουν 15-30 ευρώ ανά τόνο αποβλήτων για τον ΧΥΤΑ της περιοχής τους, πρακτικά, περίπου 10 - 13 ευρώ ανά άτομο τον χρόνο. Αν δεν υπάρχει ΧΥΤΑ και υπάρχει μόνο ΧΑΔΑ (Χώρος Ανεξέλεγκτης Διάθεσης Απορριμμάτων) δεν πληρώνουν τίποτα.

Στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις οι κάτοικοι πληρώνουν στους δήμους ή τις εφορείες από 85 - 230 ευρώ ανά τόνο αποβλήτων, πρακτικά 30 - 80 ευρώ ανά άτομο τον χρόνο (στο κόστος αυτά δεν συμπεριλαμβάνεται η αποκομιδή).

«Ο τζίρος της διαχείρισης στερεών αποβλήτων στην Ε.Ε.», λέει ο κ. Μαυρόπουλος, «ξεπερνάει τα 130 δισ. ευρώ ετησίως, ενώ χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Ολλανδίας: σχεδόν 17 εκατ. κάτοικοι, “παράγουν” 60 εκατ. τόνους στερεών αποβλήτων των οποίων η ολοκληρωμένη διαχείριση κοστίζει σχεδόν 5,5 δισ. ευρώ τον χρόνο!».

«Στη χώρα μας πρέπει να αλλάξει o τρόπος με τον οποίο χρεώνονται οι πολίτες τις υπηρεσίες διαχείρισης στερεών αποβλήτων όσο και το ύψος των τελών για τα απόβλητα, αν θέλουμε να επιλυθεί το πρόβλημα. Η χρέωση μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ, με μοναδικό μέτρο τα τετραγωνικά μέτρα, έχει δύο προβλήματα. Πρώτον, είναι αδιαφανής, γιατί κανένας δεν γνωρίζει ποιο μέρος του τέλους καθαριότητας αντιστοιχεί στη διαχείριση των σκουπιδιών και ποιο σε συντήρηση κήπων, νεκροταφείων, κ.λπ. Δεύτερον, αυτός ο τρόπος χρέωσης είναι οικονομικό αντικίνητρο για την ανακύκλωση. Γιατί είτε ανακυκλώνεις το σύνολο των σκουπιδιών είτε τίποτα, θα πληρώσεις τα ίδια χρήματα. Στο μόνο που έχεις να συγκριθείς με τον επιμελή ή αδιάφορο γείτονα είναι τα τετραγωνικά του σπιτιού σου». διαβάστε περισσότερα...