29 Σεπ 2015

Στους παλιατζήδες καταλήγει περίπου το 80% των ογκωδών ηλεκτρικών συσκευών

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΚΟΛΗ ΛΥΣΗ

Ανακύκλωση για τα... παλιατζίδικα

πηγή: http://www.ethnos.gr/

Στους παλιατζήδες καταλήγει περίπου το 80% των ογκωδών ηλεκτρικών συσκευών στη χώρα μας σύμφωνα με τα στοιχεία των εταιρειών ανακύκλωσης, ενώ βασική αιτία του φαινομένου είναι το γεγονός ότι οι πολίτες τις περισσότερες φορές, προτιμώντας την εύκολη λύση, επιλέγουν απλώς να τις κατεβάσουν στο πεζοδρόμιο έξω από το σπίτι τους.

Στην Ελλάδα την ανακύκλωση ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών αναλαμβάνουν δύο εταιρείες, ενώ η επεξεργασία γίνεται στις οκτώ μονάδες που υπάρχουν σε όλη τη χώρα
Στην Ελλάδα την ανακύκλωση ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών αναλαμβάνουν δύο εταιρείες, ενώ η επεξεργασία γίνεται στις οκτώ μονάδες που υπάρχουν σε όλη τη χώρα
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ενώ ο αριθμός αυτών των γυρολόγων σε όλη την Ελλάδα πριν από μία δεκαετία εκτιμάται ότι δεν ξεπερνούσε τα 10.000 άτομα, πλέον υπολογίζεται ότι μπορεί και να έχει πενταπλασιαστεί.
Από τη νοοτροπία των πολιτών ξεκινά το πρόβλημα, όπως επισημαίνει στο «Εθνος» ο Μάριος Ιντζελέρ, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Ανακύκλωση Συσκευών ΑΕ.
«Οι χαλασμένες συσκευές καταλήγουν στα
πεζοδρόμια κυρίως επειδή η ατομική ευθύνη είναι αυτό που λείπει και στο θέμα της ανακύκλωσης από τους πολίτες του Νότου στην Ευρώπη. Στις σκανδιναβικές χώρες οι πολίτες διανύουν έως και 30 χιλιόμετρα για να φτάσουν στην πλησιέστερη μονάδα και να εναποθέσουν τις συσκευές τους, αλλά το κάνουν», τονίζει.
Ανακύκλωση για τα... παλιατζίδικα
Αντίθετα στην Ελλάδα όλες οι μικρές συσκευές, από κινητά τηλέφωνα έως λαμπτήρες, μπορούν να επιστραφούν στα καταστήματα πώλησης. Αντίστοιχα για τις ογκώδεις συσκευές ο καταναλωτής μπορεί να κανονίσει να δώσει την παλαιά του στο κατάστημα απ’ όπου θα προμηθευτεί την καινούργια ή να συνεννοηθεί με τον δήμο ώστε να έρθει η ειδική υπηρεσία να τις παραλάβει.
Οι δήμοι
Ωστόσο η συνεργασία με τους δήμους δεν είναι πάντα αποτελεσματική: «Δυστυχώς αρκετοί δήμοι δεν έχουν οργανωμένες υπηρεσίες ή δεν ασχολούνται ιδιαίτερα με το θέμα, ενώ σπανίως θα παραλάβουν κάτι από το σπίτι του δημότη. Συνήθως θα ζητήσουν να το έχει ήδη κατεβάσει στο πεζοδρόμιο, κάτι που δεν είναι πάντα εύκολο για τις μεγάλες συσκευές», λέει ο κ. Ιντζελέρ.
Ανακύκλωση για τα... παλιατζίδικα
Στις περιπτώσεις αυτές συχνά ο παλιατζής δίνει τη λύση, η οποία, όμως, δεν είναι ενδεδειγμένη, αφού κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος για τη διαδρομή που θα ακολουθήσουν αυτά τα αντικείμενα.
Τα περισσότερα από αυτά καταλήγουν σε μάντρες εμπόρων παλαιών μετάλλων και πωλούνται στην περίπτωση του σιδήρου από 80 λεπτά έως 1,5 ευρώ το κιλό, του αλουμινίου λίγο περισσότερο, ενώ πολλαπλάσια είναι η τιμή πώλησης του χαλκού που μπορεί να ξεπεράσει και τα 3.000 ευρώ ανά τόνο.
Από τις μάντρες πολλές συσκευές καταλήγουν στις ειδικές μονάδες ανακύκλωσης συσκευών έχοντας βέβαια κάνει έναν... άχρηστο κύκλο. Ωστόσο, ένα μεγάλο ποσοστό «κανιβαλίζεται» προκειμένου να αφαιρεθούν τα πλέον πολύτιμα εξαρτήματα, όπως οι συμπιεστές από τα ψυγεία, και στη συνέχεια τα τοξικά κουφάρια καταλήγουν είτε σε κάδους, είτε καίγονται σε υψικαμίνους συνιστώντας μία μεγάλη απειλή για το περιβάλλον.
Μικρό μεροκάματο
Γεγονός είναι, πάντως, ότι αντιθέτως με ό,τι πιστεύεται, η αξία των πεταμένων ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών δεν είναι κανένας θησαυρός.
Οπως επισημαίνει ο κ. Ιντζελέρ, γυρολόγοι και παλιατζήδες βγάζουν απλώς ένα μικρό μεροκάματο.
Το δραματικό είναι ότι σε μεγάλες ποσότητες από αυτά δεν γίνεται απορρύπανση, με αποτέλεσμα να αποτελούν μια μόνιμη τοξική βλάβη για το περιβάλλον, καθώς τόσο τα ψυκτικά υγρά από τα ψυγεία όσο και τα βαρέα μέταλλα από τις οθόνες των τηλεοράσεων αφού αυτές σπάσουν ή τα υγρά από τις μπαταρίες των αυτοκινήτων περνούν στο έδαφος και στον υδροφόρο ορίζοντα με την πρώτη βροχή.
Παράνομη διακίνηση
Διάσπαρτα 5 εκατ. τόνοι τεχνολογικών σκουπιδιών
Μόνο το 1/3 των συσκευών και των προϊόντων τεχνολογίας που πετάγονται κάθε χρόνο στην Ευρώπη προωθούνται στις νόμιμες μονάδες ανακύκλωσης, με την πλειονότητα των ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών σκουπιδιών που ακολουθούν άλλους δρόμους να διαχέουν τοξίνες στο περιβάλλον της Γηραιάς Ηπείρου.
Σύμφωνα με πρόσφατη ευρωπαϊκή έκθεση του ΟΗΕ και της Ιντερπόλ, περίπου πέντε εκατομμύρια τόνοι τεχνολογικών σκουπιδιών δεν υπέστησαν σωστή διαχείριση ή διακινήθηκαν παράνομα εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης το 2012, ενώ περί το 1,3 εκατ. τόνοι εξήχθησαν λαθραία εκτός της ηπείρου με προορισμό κυρίως ασιατικές ή αφρικανικές χώρες ακόμα και για επαναχρησιμοποίηση.
Οι σκανδιναβικές χώρες, η Αυστρία, το Βέλγιο και η Ολλανδία έχουν τους υψηλότερους δείκτες συλλογής και ανακύκλωσης συσκευών στην Ευρώπη, ενώ η Ισπανία, η Ρουμανία και η Βουλγαρία φαίνεται να χάνουν προς το παρόν αυτήν τη μάχη.
Εντός στόχου
Τα ποσοστά ανακύκλωσης στην Ελλάδα, αν και παραμένουν χαμηλά, βρίσκονταν το 2014 βάσει των προσωρινών στοιχείων εντός του στόχου που έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Ενωση που ορίζει 4 κιλά ανά κάτοικο, ανά έτος.
Συνολικά το 2014 ανακυκλώθηκαν περίπου 45.000 τόνοι, ενώ παρά το γεγονός ότι ο ρυθμός έχει μειωθεί τον τελευταίο καιρό λόγω της οικονομικής κατάστασης που δεν επιτρέπει σε πολύ κόσμο ανανέωση των συσκευών του, εκτιμάται ότι η χώρα μας θα πιάσει τον εθνικό στόχο και για φέτος.
Ωστόσο, τα προηγούμενα χρόνια, όπως μαρτυρούν οι εθνικές εκθέσεις αναφοράς στην ΕΕ, ο στόχος δεν επετεύχθη, ενώ από το 2010 έως το 2012 παρατηρήθηκε μια συνεχιζόμενη κάμψη και μια ελαφριά άνοδος το 2013.
Βασικότερη αιτία της μείωσης συλλογής συσκευών ήταν η οικονομική κρίση και η τάση των καταναλωτών να επιμηκύνουν τον χρόνο ζωής των συσκευών τους.
Στόχος, πάντως, είναι η ποσότητα των ανακυκλούμενων συσκευών να αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο, καθώς από το 2016 η ευρωπαϊκή οδηγία ορίζει ότι το ελάχιστο ποσοστό συλλογής πρέπει να είναι το 45% του μέσου ετήσιου βάρους των συσκευών που διατέθηκαν στην αγορά την προηγούμενη τριετία και από το 2019 το 65%.
Στις πλέον επικίνδυνες συσκευές μετά τον χρόνο ζωής τους συγκαταλέγονται τα ψυγεία από τα οποία διαρρέονται στο περιβάλλον υψηλής τοξικότητας ουσίες.
Υπολογίζεται ότι περίπου 84.000 τόνοι συμπιεστών ψυγείων δεν καταλήγουν στα πιστοποιημένα κέντρα απορρύπανσης, πράγμα που σημαίνει ότι παράγουν περίπου τις ίδιες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα με 5 εκατομμύρια αυτοκίνητα!
Βλαβερά στοιχεία
Σε μείζον πρόβλημα για το περιβάλλον και την υγεία των πολιτών όμως εξελίσσεται και η μειωμένη ανακύκλωση ηλεκτρονικών συσκευών, καθώς ορισμένες απ΄ αυτές απελευθερώνουν ιδιαίτερα βλαβερά στοιχεία, μεταξύ των οποίων υδράργυρο και κάδμιο.
Ενα ολόκληρο πανευρωπαϊκό λαθρεμπόριο φαίνεται ότι έχει στηθεί γύρω από τις πεταμένες συσκευές στην Ευρώπη, αφού υπολογίζεται ότι η αξία των ηλεκτρονικών που δεν ακολουθούν τη νόμιμη διαδικασία ανακύκλωσης ή γίνονται αντικείμενο εμπορίου παρανόμως κυμαίνεται μεταξύ 800 εκατομμυρίων και 1,7 δισ. ευρώ.
Στη χώρα μας την ανακύκλωση συσκευών αναλαμβάνουν οι εταιρείες Ανακύκλωση Συσκευών Α.Ε. Και Φωτοκύκλωση Α.Ε., ενώ υπάρχουν και οκτώ μονάδες σε όλη τη χώρα με στόχο ο αριθμός τους να αυξηθεί τα επόμενα χρόνια προκειμένου να καλυφθούν περισσότερες ανάγκες.
Μαρία Λιλιοπούλου
Φωτό: Χάρης Γκίκας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου